किल्ले राजमाची

लोणावळा खंडाळ्याच्या कुशीत वसलेलं राजमाची हे छोटंसंच पण निसर्गरम्य ठिकाण. निसर्गाने या जागेला भरभरून दिलंय. उल्हास नदीच्या खोऱ्यातली घनदाट झाडी, प्रचंड धबधबे, उसळणारे ढग आणि अगणित वनस्पती असं सगळं एकच ठिकाणी एकाच वेळी पाहायला मिळणं तसं दुर्मिळच. मनोरंजन आणि श्रीवर्धन असे 2 जुळे गड असलेला राजमाची फार दिमाखात उभा राहिलेला दिसतो. याच राजमाचीला जाण्यासाठी 18 जण मुंबईहुन आणि 5 जण पुण्याहून निघाले. भेटीचं ठिकाण ठरलं लोणावळा रेल्वे स्टेशन.
2 दिवसांचे कपडे,  खाऊ आणि  इतर बारीकसारीक गोष्टींनी भरलेल्या बॅग्स घेऊन चेन्नई एक्सप्रेस ने एकदाचं दादर स्टेशन सोडलं. रेल्वेने ठाणे स्टेशन सोडलं आणि दोन्ही बाजूंना हिरवागार निसर्ग दिसू लागला. खंडाळ्याच्या घाटातले बोगदे,  दगडी पूल एक येऊ करत एकदाचं  लोणावळा स्टेशन गाठलं.
पुढे साधारण एक सव्वा तासाच्या जीप प्रवासानंतर एक वेगळंच जग डोळ्यांसमोर उभ ठाकलं. ना कसला भंपकपणा  ना कसली गजबज ना गोंगाट तरीही भल्याभल्या सौंदर्यस्थळांना मात देईल असं समृद्ध उल्हास नदीचं खोरं.
जीप मधून उतरताच डोळ्यांसमोर काळ्याभिन्न पाषाणाची नसर्गिक तटबंदी लाभलेला राजमाची दिसला तेव्हा पुढे काय दिव्य पार पडायचं याचा थांगपत्ता ही नव्हता. 
संध्याकाळी 6:00 वाजता "एक कदम दो कदम" करत प्रवास सुरु झाला. वेळ सरू लागली तसा हळूहळू प्रकाश कमी होऊ लागला, गारवा आणि धुकं वाढू लागलं आणि वाट दिसेनाशी होऊ लागली. हातात टॉर्च घेऊन मार्ग काढत एका मागे एक 23 जणांचं टोळकं आगेकूच करू लागलं सोबतीला पाऊस होताच.
आषाढीच्या चंद्राचं हसू अजून थोडं खुललं होतं. जणू ढगांआडून हळूच बघून गालीच हसत होता. रात्र चढू लागली आणि काजवं दिसू लागली. चिखलाने भरलेल्या वाटेवर चालत पाय बोलू लागले. दिसेल तिथे पाण्याचे झरे शोधून थंडगार पाण्यात उभं राहिलं की शीण कमी झाल्यासारखा वाटू लागे.
जवळपास 2:30-3:00 तास चालून 12 किलोमीटरच्या  पायपिटीनंतर उधेवाडी गावाचा बोर्ड दिसला आणि एकच आनंद झाला. गावात पोहोचेपर्यंत चंद्राने पूर्णपणे डोकं वर काढलं होतं. थकली भागलेली मंडळी भाकरी, भाजी, वरण-भातावर ताव मारून गाढ झोपी गेली.